Hou je van schrijven en voel je de behoefte om je levenservaringen aan het papier of je computer toe te vertrouwen? Of heb je dat misschien al gedaan?

In ieder geval kan het je veel bieden om je ervaringen op te schrijven.
Allereerst opluchting: wat maar rondtolde in je hoofd komt nu tot rust, je kunt afstand nemen. Afstand nemen is een goede manier om van je ervaringen te leren. Je sluit niet je ogen, integendeel, die hou je wijd open, maar je kijkt op een meer objectieve manier naar jezelf. Alsof je bijna iemand anders bent.
Daarmee heb je een stevig handvat om je ervaringen op een heilzame manier te verwerken. Hoe pijnlijk ze ook zijn.

Vaak hoor ik zeggen: van mijn leven kun je wel een boek schrijven. En dat is natuurlijk ook zo. Er gebeurt heel wat in een mensenleven, mooie en minder mooie dingen en vaak ook pijnlijke en verdrietige.
Het kan gebeuren dat je jezelf ergens op je levenspad afvraagt: Waar ben ik? Hoe nu verder? Welke keuzes zijn er nog?
Dan kan het prettig zijn een objectief persoon, die geschoold is in het denken, naar jouw levenspad te laten kijken en samen met jou de rode draad te vinden.
Welke keuzes, bewust of onbewust heb je tot nu toe gemaakt? Wat hebben ze je gebracht? Welke koers zou je willen gaan varen? Valt er nog bij te sturen? Durf je te accepteren wat je niet kunt veranderen?

Heb je je verhaal klaar en wil je er niets meer aan veranderen? Dan kun je er een boek van maken, een e- book of een boek van papier. Bedoeld voor intimi of voor een groter publiek.

Maar in wezen gaat het erom dat jij zicht krijgt op je levensloop, de waarden en normen die je tot nu toe gehanteerd hebt, je aannames, je (voor)oordelen en overtuigingen. Dat je waarlijk kunt zeggen: Ik ken mezelf (beter).

Waarom is dat zo belangrijk?

Gnothi Seauton, Grieks voor ‘Ken Uzelve’, prijkte boven de tempel van Apollo, de plek waar de Grieken het Orakel van Delphi raadpleegden. Socrates was ervan overtuigd dat ware kennis over het leven begint bij kennis van het zelf. En hij stelde zelfs dat een niet onderzocht leven het niet waard is geleefd te worden. Jezelf kennen was in de Klassieke Oudheid een noodzakelijke voorwaarde om gelukkig te worden.

Als schrijver of schrijfster van je levensverhaal wil je jezelf beter leren kennen. Door die uitdaging aan te gaan beoefen je de levenskunst, word je een levenskunstenaar. En persoonlijk vind ik levenskunst de mooiste vorm van kunst, ook al ben ik een groot liefhebber van vele andere kunstvormen.

Behalve dat het heel bevredigend en best ook wel confronterend is om je verhaal aan het papier toe te vertouwen, levert het je een schat aan wijsheid op. En als je echt gelukkig wilt zijn dan heb je een zekere wijsheid nodig.